- ندا دهقان
- شهریور 4, 1399
ارزش گریستن برامام حسین (ع) به سفارش امامان معصوم(ع)
- کسب اجر و ثواب فراوان و تضمین عاقبت اخروی شیعیان
- حفظ و تعظیم شعائر دینی
- استجابت دعا
- حفظ بهداشت روانی شیعیان و قرار دادن مقوله «گریه» در مسیر صحیح آن
- آمرزش گناهان
- دستیابی به حسن عاقبت
- سرمشق گرفتن از درس های اخلاقی عاشورا
- ابقای اسلام و احیای تشیّع
امام محمد باقر علیه السلام روایت می کنند که امام سجاد علیه السلام فرمودند:
هر مؤمنی که برای کشته شدن امام حسین علیه السلام گریان شود، به طوری که اشک بر صورتش جاری شود، خداوند متعال غرفه هایی در بهشت برای او آماده می کند که مدتی طولانی در آن ها ساکن باشد، و هر مؤمنی که به دلیل آزار و اذیتی که از دشمنان در دنیا به ما رسیده، گریان شود، به گونه ای که اشک بر صورتش جاری شود، خدای متعالی در بهشت، او را در جایگاه صدق ساکن می گرداند، و هر مؤمنی که به خاطر ما اذیتی به او رسیده باشد و به سبب این اذیت و آزار، چشمانش گریان و اشکش بر گونه اش جاری شود، خداوند هر آزار و اذیت را از او برگرداند و روز قیامت او را از خشم خود و آتش جهنم ایمن سازد. (کامل الزیارات/201)
ورود به فروشگاه بشری کالا
حضرت فاطمه(س)فرمودند:
هرگاه گریه کنندگان بر حسینم داخل بهشت شوند، من هم داخل بهشت می شوم. ( اشک حسینی سرمایه شیعه» به نقل از البکا ص 86)
امام صادق (علیه السلام) فرمودند :
«کلُّ الْجَزَعِ وَ الْبُکاءِ مَکرُوهٌ سِوَی الْجَزَعُ وَ الْبُکاءُ عَلَی الحُسَینِ (علیه السّلام)»؛ هر نالیدن و گریه ای مکروه است، مگر ناله و گریه بر حسین علیه السلام. (بحار الانوار، ج. 45، ص. 313)
در روایت مشهوری امام رضا (ع) به ابن شبیب فرمودند:
یا ابن شبیب اِنْ بَکَیْتَ عَلَی الحُسَینِ علیه السّلام حَتّی تَصیرَ دُمُوعُکَ عَلی خَدَّیْکَ غَفَرَ اللّهُ لَکَ کُلَّ ذَنْبٍ اَذْنَبْتَهُ صَغیرا کانَ اَوْ کَبیراً قَلیلا کانَ اَوْ کثیراً؛ ای پسر شبیب اگر بر حسین(ع) گریه کنی تا اینکه اشکهایت بر گونههایت جاری شود، خداوند گناهانی که مرتکب شدی، چه بزرگ و چه کوچک، چه کم و چه زیاد را میبخشد».(بحارالأنوار ج 44ص 285-عیون أخبارالرضا(ع)، ج1 ص 299)
البته باید توجه داشت که گریستن برای امام حسین(ع) به تنهایی کافی نیست بلکه باید همراه با تقویت ایمان و اصلاح رفتار شخص بر اساس دستورات دین اسلام باشد، در غیر این صورت هیچ انسانی بدون تغییر در رفتار و کردار خود در بندگی خدا و عزم بر توبه، برای دریافت رحمت خداوند شایستگی نخواهد داشت. به طور کلی تمام فضائل گریه بر امام حسین (ع) فقط شامل افرادی می شود که در مسیر بندگی خدا، مصمّم و عملگرا باشند، نه به جای ایمان به خداو عمل به وظایف شرعی، فقط به گریه در ماه محرّم بپردازند. بنابراین در ابتدا باید تصمیم به توبه واقعی و قلبی گرفت، سپس با یاد مصیبت های امام حسین علیه السلام گریست و قلب خود را از ناپاکیها و آلودگی ها پاک کرد.